‘Een mooi en voltooid leven, omringt door goede zorg en liefde.’

Op zondag 27 december 2020 is zij, iets na middernacht, ingeslapen in haar eigen huisje aan de dijk achter De Arend. Zij was de trotse moeder en oma van vijf kinderen en dertien kleinkinderen en was bijna 51 jaar gelukkig getrouwd met Jan Tromp die op 3 augustus 2008 is overleden.

Leentje is 93 jaar geworden. Zij was samen met Jan de derde generatie van ons familiebedrijf.

Leentje was vierde kind uit een gezin van 10 kinderen van Bart en Coba Bruisten van Haren aan de Koningstraat in Beuningen. Ze groeide daar op, ging naar school en later leerde ze Jan Tromp uit Winssen kennen, na 10 jaar verkering zijn ze getrouwd.

Dienstbaarheid en gastvrijheid waren haar kernwaarden

In haar jonge jaren ging Leentje werken bij Bakkerij Degen en later bij Van Duren lingerie in Nijmegen. Dienstbaarheid en gastvrijheid waren haar kernwaarden die ze meekreeg van huis uit en die ze op haar beurt in zette in haar werkzame leven en haar gezin. Zo leerde ze ons ‘kijk de mensen aan als je met ze spreekt’ en ‘altijd met twee woorden spreken’.

Met Jan runde zij bijna 30 jaar De Arend en alle bedrijvigheid die daar omheen plaatsvond. De eerste tijd in Winssen heeft Leentje als niet makkelijk ervaren. Winssen was een hecht dorp waar iedereen wel wat van elkaar vond. Vanuit haar karakter nam ze al snel de leiding en verantwoordelijkheid op zich in het verzorgen van feesten en partijen en alles daaromheen. Ze was fijne kasteleinsvrouw met een luisterend oor voor haar gasten en daarnaast een goede kokkin, zondagse soep, kouwe schotel en heerlijk bavarois kon ze maken. Velen hebben genoten van haar kookkunst en praten er nu nog over. Eten was belangrijk, tot het laatst vroeg ze elke dag, ‘wat heb je te eten vandaag?’  Ze ‘legde de lat hoog’ en ging altijd voor de beste kwaliteit!

Heftig was het in januari 1970 en de crises jaren daarna. Een brand verwoeste het complete achterhuis van de Arend met daarin twee taxi`s. Leentje moest midden in de nacht vluchten met 5 kleine kinderen en werd opgevangen door schoonzus Thea, terwijl Jan en broer Wim probeerde te redden wat kon. In hun werkzame leven waren Jan en Leentje altijd omringt door veel mensen die meewerkte in het bedrijf. Medewerkers, kostgangers en heel veel familie die kwamen helpen, bleven slapen en vaak in ruil daarvoor achter de bar stonden, taxi- en rouwauto reden. Jan was de regelaar en Leentje zorgde dat er altijd voldoende te eten was en niemand iets te kort kwam. Tussendoor hebben ze 5 kinderen grootgebracht. Het gezin leefde in het bedrijf en was onderdeel van het bedrijf. De laatste jaren in De Arend waren lastig voor Jan en Leentje. Een groot gezin, met puberende kinderen, draaiende te houden te midden van de stress van een steeds maar groeiend bedrijf werd een zware klus.

Blij en trots waren ze dat toen jongens de bedrijven overnamen en zoon Vincent een huis voor hen bouwde. Hier hebben ze samen een aantal jaren fijn kunnen wonen. Jan ging werken voor de Dela en Leentje was er voor de kinderen en kleinkinderen. En was er ook meer tijd om deel te nemen aan het sociale leven zoals de buurtvereniging, de vrouwen van Nu en de cultuurwerkgroep waar Leentje lid van was.

‘Dat wat je geeft komt je toe!’

Het plotseling overlijden van zoon Pieter had een enorme impact op hen en ook de rest van het gezin en ook na het overlijden van Jan lukt het Leentje toch weer de draad weer op te pakken. Ze heeft de laatste jaren genoten op haar mooie plekje aan de dijk, tussen de hortensia`s waar iedereen altijd welkom was en de achterdeur open stond. Kinderen, kleinkinderen, neven en nichten, buren, vrienden en vriendinnen liepen daar met regelmaat in en uit. Ze genoot hiervan en had voor iedereen aandacht en een luisterend oor. Haar gastvrijheid maakte haar heel toegankelijk en zo creëerde ze een bijzondere persoonlijke band met velen. Deze contacten gaven haar enorm veel levensenergie die zij op haar beurt met je kon delen. Ondanks haar hoge leeftijd was ze altijd betrokken en stond ze midden in het leven!

Leentje was een sterke vrouw. Tot haar 90^ste elke week naar de Yoga en rondjes lopen met de rollator in de tuin om fit te blijven. Afgelopen jaar nog elke dag naar de Arend voor een cappuccino rond 11.00 uur. De laatste tijd, toen bleek dat ze niet zou genezen heeft ze met moeite aanvaard dat haar tijd was gekomen, het lukt haar uiteindelijk toch om het leven los te laten. Ze had een bijzonder sterk karakter. Zo leerde ze ons dat eenvoud de kortste weg is en dat je altijd moet zijn wie je bent. Een voorbeeld voor ons allen. Haar liefde voor haar dierbaren was onvoorwaardelijk.

Ze was voor ons een enorme inspiratie! Ze liet ons zien hoe je het leven ‘stevig moet vastpakken’ en uithalen wat erin zin. Haar kracht dragen we met ons mee.

In memoriam;

Leentje Tromp Bruisten, moeder van Hubert en oma van Huub