De Arend in Winssen bestaat 125 jaar
‘Echt gastheerschap kun je niet automatiseren’
De Arend in Winssen is al minimaal 125 jaar een begrip in Maas en Waal. De vijfde generatie staat klaar om de horecazaak over te nemen. Wat gaat zoon Huub anders doen dan vader Hubert? Een gesprek met beiden.
Even over die leeftijd. ,,Eind 19de eeuw, toen er nog een paardentram liep van Nijmegen naar Tiel, was er in Winssen een plek waar de paarden werden gewisseld”, vertelt Hubert Tromp (64). ,,Daar was ook een herberg bij, die gerund werd door Jan Melssen en Mijntje Verploegen. Dat zijn mijn overgrootouders. We houden 1899 aan als oprichtingsdatum, maar er is ook een vermelding van een herbergier Gradus Melssen uit 1857. Dus het kan zijn dat de zaak nog ouder is.”
Het bedrijf had in de loop der jaren verschillende gedaantes. De laatste grote verandering was de opening van het restaurant in 2019. Verder zijn er zalen waar van alles gebeurt, van bedrijfstrainingen tot bruiloften en uitvaarten. De derde pijler is de catering.
Gewoon maar doorgaan
Het restaurant had geen gemakkelijke start. ,,Een half jaar na de opening konden we weer dicht, vanwege corona”, zegt zoon Huub (34).
,,Toen we die periode door waren, ging het even goed. Iedereen wilde weer uitgaan. Maar toen kwam de inflatie, en werd het leven voor veel mensen heel duur. Uit eten gaan is dan een van de eerste dingen waarop bezuinigd wordt. Dat was een grote domper. Hoe we die te boven zijn gekomen? Gewoon maar doorgaan. Nu zit er weer een stijgende lijn in.”
Huub, veel traditionele horecazaken in dorpen stoppen ermee. Neem De Teersdijk in Wijchen of Maaszicht in Alphen. Jullie gaan door. Jij bent als vijfde generatie nu samen met je vader eigenaar. Waar ligt jullie kracht?
,,Bij jezelf blijven. Alles wordt steeds digitaler, maar echt gastheer- en gastvrouwschap kun je niet automatiseren. Ik zeg echt niet dat wij het lekkerste eten of de beste drankjes hebben. Maar we kunnen mensen wel een fijne avond uit bieden. Met oprechte aandacht.” ,,Vitamine A”, zoals vader Hubert het noemt.
Ga je accenten anders leggen? Je bent immers de volgende generatie.
,,Ik geef mijn medewerkers meer autonomie. Dat is wel een verschil met vroeger. Ze mogen zelf beslissingen nemen. Dat scheelt mij tijd, en naar hen toe straalt het uit dat ik vertrouwen in ze heb.”
,,Vroeger, in mijn tijd, was het veel meer top-down”, beaamt Hubert. ,,Maar dat kan niet meer. Je hoeft bij de huidige generatie niet meer met die benadering aan te komen.”
,,Ik vind het sowieso leuk om het team te managen”, vervolgt Huub. ,,Ik probeer mensen dat werk te laten doen waar ze goed in zijn.”
Hubert: ,,Een ander verschil is dat ik helemaal vergroeid was met het bedrijf. Het was mijn identiteit. Huub kan zaak en privé wat beter van elkaar scheiden. En dat is ook goed.”
Huub, nog iets dat anders is: bij de generaties voor jou was het vanzelfsprekend dat man en vrouw het bedrijf samen runden. Maar jouw vrouw heeft heel ander werk.
,,Dat klopt. En dat maakt het ook wel lastiger. Met z’n tweeën heb je meer slagkracht. Maar gelukkig steunt ze me wel, en ze is een fijne sparringpartner. ”
Een maand geleden stapte Stijn, de broer van Huub, uit het bedrijf. ,,Hij was erbij sinds we het restaurant zijn begonnen”, vertelt Huub. ,,Hij deed vooral veel op het gebied van marketing. Hij heeft besloten om De Arend te verlaten en helemaal voor de marketing te kiezen.”
Oké, dus: je vrouw heeft ander werk, je broer is eruit gestapt en je vader gaat langzaam richting zijn pensionering. Dat betekent dat jij straks alleen aan de leiding van het bedrijf staat. Grijpt dat je wel eens naar de keel?
,,Jawel hoor.”
Wat zeg je dan tegen jezelf om weer rustig te worden?
,,Dat ik heel veel vertrouwen heb in ons team.”
